G ottesbeweis

​

Nëse besoj në Zot apo jo nuk përcaktohet nga fakti nëse ka apo jo dëshmi të ekzistencës së tij. Pyetja rreth Zotit është shumë më themelore, ose më mirë: më ekzistenciale. Bëhet fjalë për faktin nëse Zoti ka një kuptim për mua, për jetën time, nëse ka një marrëdhënie me të apo jo. Besimi nuk do të thotë vetëm: të konsiderosh diçka të vërtetë, por më tepër "besim" në kuptimin teologjik do të thotë një marrëdhënie e gjallë. Ashtu si çdo marrëdhënie, marrëdhënia me Perëndinë nuk përjashton konfliktet, moskuptimin, madje dyshimet ose refuzimin.

Besimi në Zot është shpesh lufta e njeriut me këtë qenie, që do të thotë gjithçka për ne dhe që është kaq e ndryshme; planet dhe veprimet e të cilëve ndonjëherë nuk mund t'i kuptojmë dhe afërsinë e të cilëve e dëshirojmë aq shumë. Prova është se ai do t’ju zbulojë veten kur të hyni në një lidhje me të.

Sepse le të jemi të sinqertë. A do të ishim të gatshëm t'i bindeshim Perëndisë për të ndryshuar jetën tonë edhe nëse mund të vërtetohej pa dyshim?

Fjalia vjen nga filozofi Gottlieb Fichte: "Atë që zemra nuk e dëshiron, mendja nuk e fut".

Njeriu në rebelimin e tij gjithmonë do të kërkojë një rrugëdalje ose një arratisje. Kështu thuhet në atë që është ndoshta libri më i vjetër i Biblës, domethënë në Job, se si njerëzit i thonë Perëndisë: "Largohu prej nesh, ne nuk duam të dimë asgjë për rrugët e tua! Kush është i Plotfuqishmi, që ne duhet i shërbejmë atij? Ose çfarë dobie ka për ne kur e thërrasim? " Jobi 21:14

Dhe Zoti iu zbulua njerëzve atje dhe megjithatë ata nuk donin të besonin.

Pra, nuk ka asgjë të re nën diell. Zoti ndjek këtë zemër rebele, e cila në fakt është në arrati nga Krijuesi dhe dëshiron ta kapërcejë atë me dashurinë e tij.

​